LIII - AFFEDER MİYİM

Kuyudaki suya yansımam çiğliği,

Kuyunun dibindeki beni unuttuğumdan.

Unuttuğum her yaramın üzerine yatışım gibi,

Akıllanmaz affedişlerim...

Seni sensiz sevmeyi öğretmen yine de,

Her dönüşünü kabul etmeme engel olamıyor.

Rengârenk boncuklarla donattığım boğazım,

Senden kalan yumrulara bıraktı yerini.

Elbiselerimdeki çiçekler, her yanılgıda soldu.

Her şey çok daha sade artık.

Hayal kırıklıklarım sadelikten örüntüyken,

Sadeliğin yalnızlığı doğurmasına engel olamıyorum.

Ve yılgın, ürkek yüreğime sormayı borç biliyorum:

Bir daha affeder miyim seni?